Aýna

AÝNA

Aýna uzak ýyllap
onuñ ýüzüni
Özüne görkezip geldi ýüz görmän.
Bir günem ol aýna garap seslendi:
— Aýna-da könelýär eken-ow, arman…

Ol aýnany aýna bilen çalşyrdy,
Ýöne üýtgemedi şol öñki şekli.
Ol bu aýnadan-da nägile bolup
Bir eýläk süýşürdi,
bir beýläk çekdi.

Synlady özüni herýan bakyplar,
Üýtgän zat bolmady —
şol öñki keşbi.
Epeý adam öýkeledi aýnadan,
Onsoñ bu aýna-da ýürege düşdi.

Ol ýene-de täzeledi aýnany,
Öñkülerden gymmat iki-üç esse.
Aýnanyñ öñüne geçip oturdy.
Ýene-de şol öñki ýüzi
seretse…

Bu gezek ol dil-agyzsyz aýnany
Pylçap ýere çalmaga-da taýýardy.
Haýp!
Onuñ ýüzün aýnalar däl-de,
Bu geçýän bisabyr ýyllar ýoýýardy.

Berdinazar HUDAÝNAZAROW.

"Sowet edebiýaty" žurnaly, 1989 ý.

Goşgular