Aýakýalaňaç oglanjygyň janyndan syzdyryp aýdan sözleri / hekaýa

Aýakýalaňaç oglanjygyň janyndan syzdyryp aýdan sözleri / hekaýa AÝAKÝALAŇAÇ OGLANJYGYŇ JANYNDAN SYZDYRYP AÝDAN SÖZLERI

Men tä­ze kol­ležde oka­ýa­ryn. Aýak­ýa­la­ňaç ge­zip ýörmegimiň beý­le bir gel­şik­li däldigini men hiç kim­den so­ra­ma­ly däl. Munuň, elbet­de, bäh­bit­li ta­rap­la­ram bar, aýak­ýa­la­ňaç bolsaň, agaç­la­ra ap-aň­sat dyr­ma­şyp bil­ýäň, ýa­gyş ýa­gan­da, suw ýyg­na­nan ýer­ler­den ar­ka­ýyn ur­du­ryp ge­çi­berme­li. Sowu­jak ot­la­ryň üs­tün­den ýö­re­mek ha­sam he­zil. Bu aýdanla­ry­ma «däl» di­ýen ta­pyl­maz. Ýöne ýol­daş­la­rym ma­ňa kä­te seň­rik­le­ri­ni ýyg­ryp, geň ga­ly­şyp se­red­ýär­ler we­lin, men ga­ty utan­ýan: ýer ýa­ry­la­nok, me­nem gi­re­mok. Olaryň beý­le se­re­dişle­ri bi­len «Sen bi­ze meň­zä­ňok, sen biz üçin ýat oglan» diý­ýän­i­ne dü­şün­ýän. Ýöne men aýak­ýa­la­ňaç ge­zip ýör­mäm­de hiç bir aýyp zat gö­re­mok. Se­bä­bi me­niň üs­tüm-ba­şym aras­sa, şeý­le bol­ma­ýan­ly­gynda da­gy olar «bu og­la­nyň eje­si ga­ryp adam» di­ýip, nä­hak ýe­re töh­met­de­nem gaýt­jak däl­ler. Üs­te­sine-de, biz ny­za­ma dü­zü­len ma­ha­ly­myz me­niň köwüş­siz aýa­gym ýal­pyl­da­wuk ga­ra kö­wüş­le­riň arasyn­da ju­da gö­zil­ginç gö­rün­ýär. Şeý­le pur­sat­lar­da me­nem jan-dil­den kö­wüş­li bol­ma­gy ar­zuw ed­ýän.
Mek­dep­de birki aý oka­nym­dan soň, iki ge­zek iki­niň nä­çe bol­ýan­y­ny öw­re­ni­şim ýa­ly, bir za­da akyl ýe­tir­dim: aýak­gap bi­ziň ara­myz­da deň­siz­ligi dö­red­ýär, bi­zi ba­ýa-ga­ry­ba böl­ýär. Şeý­le­lik­de, men aýak­ýa­la­ňaç­ly­gym ze­rar­ly, her kim bi­len ýakyn­ dost bo­lup hem, synp­daş­la­rym bi­len ys­nyşy­bam bi­le­mok. Olar bol­sa eý­ýäm äbede-jüý­be bol­şup, to­par-to­par bol­şup oý­na­şyp ýör­ler. Men bol­sa gam­gyn hal­da ýe­ke özüm süm­sül­däp ýö­rin. Ara­kes­me­ler­de og­lan­la­ryň o to­pa­ry­nyň — bu topa­ry­nyň gür­rüň­le­ri­ne go­şul­jak bol­sa­mam, ola­ryň gö­zü­ne-de ile­mok, me­ni gör­me­dik­si­rän bol­ýar­lar. Şo­nuň üçin men di­li­mi ýar­ma­ga-da milt edip bile­mok, ola­ryň nä­me gür­rüň ed­ýän­i­ni-de aň­şy­ryp bil­män gal­ýan.
Şu gün iň soň­ky ara­kes­me­de Hu­an Kar­los «Başlan­gyç mek­de­bi gu­tar­sam, me­ni Bir­le­şen Ştat­la­ra oku­wy­my do­wam et­dir­mä­ge ibe­räý­jek­ler öýdýän» di­ýip, ag­zy­ňy su­war­dy­jy ha­bar aýt­dy. Oskar ka­ka­sy­nyň da­şa­ry ýurt­dan po­ni tul­par­jy­gy­ny ge­ti­rip ber­je­gi­ni aýtdy. Ar­tur bol­sa öň­de bel­lenjek ça­ga­lar baý­ram­çy­ly­gy­na gat­naş­ja­gy­ny mä­lim et­di. Olar ma­ňa çi­git ýa­ly-da üns ber­me­ýär­di­ler, gö­ýä men olar üçin ýok ýa­ly­dym. Men we­lin şol wagt çyr-çy­tyr Bir­le­şen Ştat­lar­da­ky mek­dep­le­ri, po­ni tul­par­jy­gy­ny göz öňü­ne ge­tir­jek bo­lup jan ed­ýär­dim, bü­tin be­de­nim bi­len saň­ňyl­da­ýar­dym. Bir­den he­mi­şe jü­bü­si­ni ka­ka­sy­nyň dü­ka­nyn­da­ky süý­jü­ler­den gö­jäp gez­ýän çy­par saç­ly Wil­li meniň eli­me bir gap şo­ko­lad tut­dur­dy-da, ýaň­sy­ly­ja dil­len­di:
— Me, ýa­şu­ly jan… Gar­ny­ňy otar!
Men çe­kin­jeň­lik bi­len şo­ko­la­dy al­dym, sa­pakda bol­sa «Nä­me üçin ol ma­ňa oba adam­y­na ýüzle­ni­li­şi ýa­ly ýüz­len­di­kä?» di­ýip, kel­lä­mi hu­ma dön­der­dim. Öýe ge­li­bem şo­ko­la­dy Şa­za­da di­ýilýän iti­me ber­dim.
Dog­rym­dan gel­sem, ejem bol­ma­sa, men bireý­ýäm mek­de­bi taş­lar­dym. Ýö­ne eje­miň göwnü­ne de­ge­sim ge­le­nok. Men mek­de­bi­miz­de aýak­ýa­la­ňaç­la­ryň ke­se­ki saý­ylýanyny örän magat bil­ýä­rin.
Şu gün ir­den me­niň bi­len ýa­kym­syz wa­ka uçradym. Sa­pak wag­ty mu­gal­lym me­ni hek getir­mä­ge iber­di. Men dä­liz­de ru­ha­ny Mi­gel bi­len ça­kyş­dym. Onuň ýa­lak ýa­ly uly ag­zy we gem­mik diş­le­ri bar­dy. Ol oku­myş adam­dy we he­mi­şe kimdir bi­ri­niň üs­tün­den gül­me­gi en­dik edi­nip­di. Men on­dan öler ýa­ly gork­ýar­dym, onuň özem mu­ny bil­ýär­di. Me­niň özü­ni gö­re­nim­den al­jy­ra­ny­my gör­en-de, gö­hi gel­ýär­di.
Men ru­ha­ny bi­len ça­kyş­dym-da, sak­lan­dym, ol bol­sa ag­zy­ny-bur­nu­ny tow­lap, gem­mik diş­le­ri­ni gy­jap, üs­tü­me kü­pür­säp ug­ra­dy:
— San-And­ri­an! Ni­rä bar­ýa­ny­ňy bir bil­ýäň­mi? Öňü­ňe göz­läp ýö­rär­ler! — Soň ýe­ne-de awu­sy­ny pürk­di. — Sen in­di ul­la­kan bo­lup­syň. Ör­dek ýa­ly bo­lup aýak­ýa­la­ňaç ge­zip ýör­mä­ge uta­na­ňok­my? Pä­heý-de we­li… Bi­hep­be….
Men onuň ýa­la­ňaç aýak­la­ry­ma gö­nü­gen barma­gy­ny syn­lap, utan­jym­dan ýa­ňa dym gy­zyl bolup­dym, tit­re­ýär­dim, aýak­la­rym gö­ýä how­zap duran köz­le­ri ba­syp du­ran ýa­ly­dy. Gor­kym­dan ýa­ňa doň­ňa­ra da­şa dö­nüp du­run. Di­ňe ru­ha­ny Mi­ge­liň aýak­la­ryn­da­ky ýum­ry dü­wün­ler ze­rar­ly bet­gel­şik sy­pa­ta gi­ren äpet aýak­ga­by­nyň äw­mez­lik bi­len bar­ha daş­laş­ýany­ny duý­ýa­ryn. Ol aýak­gap, göwnü­me bol­ma­sa, ýig­renç­den mas ýük­le­nip, tüm gara ýel­ke­ni­ni pa­syr­da­dyp, de­ňiz­de ýü­züp bar­ýan gä­mi­le­re ça­lym ed­ýär­di. Men how­lu­da­ky suw kra­ny­na ta­rap aýagaldygyna yl­ga­dym, ýü­zü­miň göz­ýaş­la­ry­ny ýuw­dum. Ýö­ne bu hem kö­mek et­me­di. Gö­züm ýe­ne ýa­şa dol­ýar­dy. Men göz­ýaş­la­ry­my sak­lap bil­me­ýärdim, soň sak­la­ja­gam bol­ma­dym, ag­la­dym, ag­ladym, gö­ýä bu göz­ýaş­lar ýü­re­gi­mi gi­ňel­dip, ýeňil­lik ber­ýän ýa­ly­dy, mis­li eje­si ölen ýa­ly bo­lup ag­la­ýar­dym. Göz­ýaş­la­ryň ara­sy bi­len men tu­tuş dün­ýä­niň öňü­ni tu­tup bar­ýan mäh­net aýak­la­ry saý­gar­ýar­dym.
Gi­je­le­ri­ne ejem nep­ýag çy­ra­sy­nyň yşy­gy­na ýat adam­la­ryň egin-eşik­le­ri­ni ütük­le­ýär­di. Bu işiň so­ňy gör­ne­nok­dy. Men eje­miň ga­bat garşy­syn­daky ýum­şak otur­gyç­da yraň atyp otur­ardym. Şol ýum­şak otur­gy­jy biz «bir el­li» di­ýip at­lan­dyr­ýar­dyk, se­bä­bi onuň bir ta­ra­py­nyň tirsek di­rel­ýä­ni ýok­dy, döw­lüp­di. Kä­te­ler ütük­den ýaý­ra­ýan ýy­ly bug, eşik­ler­den gel­ýän sa­by­nyň ysy, iş ed­ýär­kä eje­miň aý­dy­ma hiň­len­me­si meni meý­mi­red­ip, uky­my tut­dur­ýar­dy. Ýö­ne bu gün we­lin, gö­zü­me çiş ka­ky­lan ýa­ly­dy. Hat­da wagt­la­ýyn­ça og­lan­lar­dan alan gül­kü­li žur­nalla­rymy hem ag­da­ryş­dy­ryp gör­me­ýär­dim. Bir so­wal ma­ňa teý yn­ja­lyk ber­me­ýär­di. Nä­me üçin köw­şü­miň ýok­du­gy­ny uly gür­rüň ed­ýändik­le­ri­ni, nä­me üçin aýak­ýa­la­ňaç­ly­gym ze­rarly, mek­de­bi­mi­ziň og­lan­la­ry­nyň men­den ga­ça dur­ýan­dygy­ny, nä­me üçin ru­ha­ny Mi­ge­liň ýaňsyla­ma­la­ry­na döz gel­me­li­di­gi­mi bi­le­sim ge­lip, içi­mi it ýyrt­ýar­dy, şu so­wal­la­ra jo­gap tap­sam, bu dün­ýä­de baş­ga ar­ma­nym ýok­dy. Ýe­ne-de gaý­ta­lap aýd­ýa­ryn: öňýeten me­ni ha­py­sa­lyk­da, wyž­dan­syz­lyk­da aýyp­lap bil­mez. Biz der­ýa­da su­wa düş­ýän ma­ha­ly­myz, göw­nü­me bol­ma­sa, bi­ziň ara­myz­da­ky äh­li ta­pa­wut­lar şol dem­de ýitip gid­ýän ýa­ly. Biz­de eşik ýok ma­ha­ly hem­mämiz deň. Şo­nuň üçi­nem men der­ýa­da ge­çir­ýän sa­gat­la­ry­my­zy iň bagt­ly pur­sat­la­rym ha­sap­laýa­ryn. Ýog­sa-da, şol wagt­lar iň ba­şy­na gi­den ge­dem­le­rem, «men-men» di­ýip dö­şü­ne kak­ýan öwün­jeň­le­rem ma­ňa göw­nüýet­mez­çi­lik bi­len ga­ra­ma­ga milt edip bil­mez­ler. Äh­ti­mal, olar me­niň öz­le­ri­niň üs­tün­den gül­me­gim­den çe­kinýän­dir­ler, olar üçin aýak­ýa­la­ňaç gez­mek örän gül­künj-ä, olar mis­li gyz­ja­gaz­lar ýa­ly, bir daşja­ga­za büd­räý­se­ler, şum­ja­ry­şyp otyr­lar. Olar se­re­sap­ly­lyk bi­len aýak­la­ry­ny ýe­re ýa-da ýylma­nak da­şa de­gir­jek bo­lup dyr­jaş­ýar­ka­lar, men olar­dan saý­la­nyp, der­ýa­da ba­lyk ýa­ly çalt ýüzüp bil­ýä­rin, is­län oýun­la­ry­my çak­gan­lyk bi­len edip bil­ýä­rin. Ola­ryň aýak­la­ry­nyň bar­mak­la­ry ta­ga­şyk­syz, ýa bü­rü­lip dur, ýa-da tow­la­nyp. Men we­lin, öz bar­mak­la­rym­dan örän ra­zy, örän.
Ýö­ne özüň­den ho­şallyk duý­gu­sy di­ňe ge­ýinme­gi­me çen­li do­wam ed­ýär. Şon­dan soň äh­li zat üýt­ge­ýär. Se­bä­bi nä­me? Men bu ýag­da­ýy ejem­den so­ra­ma­ga te­lim ge­zek sy­nan­dym. Ejem örän köp bil­ýär. Ýö­ne bu zat­la­ry so­rap, ony ga­ma ba­tyr­mak ge­rek­mi? Üs­te­si­ne-de, bu gün onuň keý­pi go­wy.
Bu gün eje­miň ýyl­gy­ry­şy hem bur­nu­na sa­lyp hiňle­ni­şi bi­len saz­la­şyp, elin­dä­ki ütük diý­seň en­digan iş­le­ýär. Onuň gap­da­lyn­da bol­sa krah­mal­la­nan egin-eşik­ler de­pe bo­lup üý­şüp dur. Ol ütük­län zatla­ryny kem­siz re­je­läp, sa­man se­be­de sa­lyş­dyr­ýar.
Men eje­me se­ret­mek­den lez­zet al­ýa­ryn. Ol ag­zy­na suw al­ýar-da, soň ütük edil­me­li zat­la­ra pürk­ýär, şon­da onuň ag­zyn­dan ki­çi­jik dam­ja­jyk­lar top­lum bo­lup çy­kyp, egin-eşik­le­re, ört­gü­le­re siň­ýär. Kä­te ol işi­ni goý­ýar-da, ma­ňa se­re­dip, gö­ýä pi­kir­le­ri­me päs­gel ber­mä­ge ga­pyr­ga ed­ýän ýa­ly, ýyl­gyr­ýar:
— Nä­me pi­ki­re çüm­düň?
Soň ütük ýe­ne-de şol kö­ne ýo­lu­ny do­wam etdir­ýär. Men özü­miň ýa­la­ňaç aýak­la­ry­myň pi­ki­rini ed­ýä­rin. Ejem bar­ma­gy­nyň uju­ny öl­le­ýär-de, ma­za­ly gy­zan ütü­gi el­läp gör­ýär, ol ja­syr­dap ses ed­ýär. Ejem ýyl­gyr­ma­sy­ny goý­man öz ar­zuw­lary­na güm­ra bo­lup, işi­ne gi­riş­ýär. Gö­ýä üý­şüp duran ütük­le­me­li zat­la­ryň onuň üçin hiç hi­li ma­ny­sy ýok ýa­ly.
Men eje­miň ýü­zün­den ýyl­gyr­ma­sy­ny aýyr­majak bo­lup, on­dan hiç zat so­ra­ma­dym. Şa­za­da meniň aýa­gy­myň ýa­nyn­da düýr­le­nip ýa­tyr­dy.

***

Okuw syn­py­na gir­me­zi­miz­den ozal, mek­dep how­lu­syn­da ny­za­ma dü­zül­ýä­ris-de, mu­gal­ly­myň, gaň­rak bu­run­ly, me­kir göz­le­ri içiň­den ge­çip gelýän gar­ry mu­gal­lym Sant­ýa­go­nyň in­di­ki buý­rugy­na ga­ra­şyp dur­ýa­rys. Ýü­zü­niň şypşyr­ky­ly­gy we gaş­la­ry­nyň çy­ty­lyp du­ran­ly­gy se­bäp­li, ol bir hi­li he­mi­şe ga­har­jaň adam ýa­ly bo­lup gö­rün­ýär. As­ly­ýe­tin­de we­lin, ol beý­le bir yz­gyt­syzam däl.
Şu gün we­lin, onuň se­si ga­zap­ly eşi­dil­di.
— Syn­pa ta­rap ýö­re!
Biz en­tek ýe­ri­miz­den goz­gan­man­kak, Os­kar aýa­gy­ma kak­dy we­lin, men om­ma­lyp git­dim. Bu ka­ka­baş, da­ýa­nyk­ly og­la­nyň gö­dek oýun­laryn­dan syn­py­my­zyň äh­li okuw­çy­la­ry öler ýa­ly gork­ýar­dy­lar.
— Ha­ny, tur ýe­riň­den, aýak­ýa­la­ňaç!
Tö­we­re­gim­dä­ki og­lan­lar gü­lüş­di­ler, men bolsa ga­har­dan ýa­ňa ti­tir-ti­tir ed­ýär­dim. Ýog­sa-da, ejem ýa­dy­ma düş­dü­gi, äh­li ga­har-ga­za­bym zym uçan ýa­ly bo­lup gi­der­di. Bir­den bü­tin synp enda­my­na iň­ňe sün­jü­len ýa­ly, saň­ňyl­dap git­di.
Ga­har-ga­zap­dan ýa­ňa göm-gök bo­lan mugal­lym Sant­ýa­go elin­dä­ki ta­ýa­jy­gy gal­ga­dyp, hem­mä­mi­zi su­wa-sal­ma ýen­jer­li gö­rün­di. Ol ag­zy­ny kö­pük­le­dip heň­kir­ýär­di:
— Kim şu­ny eden?! Haý­sy dog­man ge­çen ha­ram­za­da şol?!
Ol her ge­zek hem­le­li gep­län­de, elin­dä­ki taýa­jy­gy we ot syç­rap du­ran göz­le­ri bi­len synp tag­ta­sy­ny gör­kez­ýär­di. Tag­ta­da oňa bet­gel­şik surat çe­ki­lip­dir.
Synp­da di­rek­tor bilen gözegçiler peý­da boldy we­lin, bi­ziň gor­ky­my­zyň çe­ni-ça­ky bol­mady. Biz agaç ýuwu­dan ýa­ly bolup, dik du­ran ýe­ri­miz­den, ola­ryň so­wal­la­ry­na jo­gap be­ren bol­ýa­rys. Jo­ga­by­my­zyň bi­ri­ne da­gam dü­şü­nip, ma­ny alar ýa­ly däl. Hiç bi­ri­mi­ziň anyk bil­ýän za­dy­myz ýok. Ine, gözegçileriň bi­ri my­da­ma jü­bü­si süý­jü­den do­ly Wil­li­niň özü­ni alyp barşy­ny ha­la­ma­dy. Men Wil­lä gy­nan­dym, ol al­jyra­ýar­dy, öz aý­da­ny­na özi gar­şy çy­kyp, an­tak-man­tak söz­le­ýär­di. Şol wag­tam po­ni tul­par­jy­gy wa­da ber­len Os­kar kyn ýag­da­ýa dü­şen dos­tu­na me­kir­lik bi­len gö­zü­ni gyp­dy-da, je­dir­de­di:
— Je­nap di­rek­tor! Wil­li­ni gü­nä­li saý­mak adalat­syz­lyk bor. Suraty çe­ken aýak­ýa­la­ňaç And­rian. Jaň bol­maz­dan ozal ýa­ry­ma­çyk ga­py­dan men onuň synp tag­ta­sy­na bir zat­lar çek­ýä­ni­ni gö­züm bi­len gör­düm, ýö­ne nä­mä­niň su­ra­ty­ny çek­ýä­ni­ni aň­şy­ryp bil­me­dim. Ara­myz es­li­je bar­dy…
Me­niň ba­şym­dan as­man inen ýa­ly bol­dy. Gulak­la­rym ot alan ýa­ly gyz­ýar­dy. Bo­ga­zy­ma bir zat te­gek bo­lup­dy. Nä­me et­me­li, nä­me diý­meli? Ýö­ne men ag­la­ma­ýar­dym: men ag­la­mak­dan ha­lys irip­dim. Di­rek­tor ma­ňa az­gy­ry­lan­da-da ag­la­ma­dym.
— Diý­mek, bu surat şu bi­hep­bäň işi-dä! Başga bi­ri beý­le iş et­mä­ge ýürek edip hem bil­mez­di!
Mu­gal­lym hem, okuw­çy­lar hem me­niň gü­näkär bo­lup çy­ka­ny­ma be­gen­ýär­di­ler. Bu ola­ryň ýü­zün­den bil­di­rip dur­dy. Hiç kim ar­ka­my alma­dy. In­di me­niň özüm hem tag­ta­da su­rat çekme­di­gi­me ga­ty bir yna­nyp bar­ma­ýan ýa­ly­dym.
Se­bä­bi go­wy oý­la­nyp otur­saň, aýak­ýa­la­ňaç og­la­nyň ba­şar­ma­ýan za­dy bol­ma­ly däl, syn­pymyz­da aýak­ýa­la­ňaç gez­ýän bol­sa, di­ňe men…
Me­ni öýe ug­rat­dy­lar. My­da­ma­lyk­my, wagtla­ýyn­my — on­ça­sy­ny bi­le­mok. Umu­man, men iki sa­ny zat­dan baş­ga hiç za­dy bi­le­mok: bi­rinji­den-ä, ejem me­niň hiç bir zat­da gü­nä­li däl­digi­me yna­nar; ikin­ji­den bol­sa, me­niň gur­sa­gym gy­sy­lyp dur, gö­ýä ym­gyr dün­ýä ýü­re­gi­miň üstü­ne çö­ken ýa­ly.
Itim Şa­za­da me­ni şe­la­ýyn üý­rüp gar­şy­la­ýar. Ol her hi­li oýun­lar ed­ýär: öň aýak­la­ry bi­len meniň bo­ýu­ma tow­sup, dy­zym­dan agyz sa­lan bolýar, soň öňe yl­gap gid­ýär-de, bir hi­li ýa­py­ry­lyp, ma­ňa geň ga­lyp se­red­ýär, ol gö­ýä me­niň bu gowuş­gyn­syz­ly­gym­dan nä­ra­zy ýa­ly gö­rün­ýär.
— Şa­za­da!
Ol me­ni ýyl­gy­ryp, ha­wa, hut ýyl­gy­ryp diň­leýär. Ma­ny­sy­na dü­şün­me­se-de, owa­dan owaz­ly ady­ny tut­sam, iti­miň keý­pi gö­te­ril­ýär, öňüm­de ho­za­nak­lar gop­ýar. Soň me­niň hem keý­pi­mi göter­jek bo­lup, tö­we­re­gim­de ok­kes­sir­me geç­ýär. Me­niň keýp-ah­wa­ly­myň ýok­du­gy­na kem-kem­den haý­wa­nam dü­şü­nip baş­la­ýar. Men çom­ma­lyp otur­ýa­ryn-da, bar­ma­gym bi­len yşarat edip, iti­mi ça­gyr­ýa­ryn. Şa­za­da di­li­ni sal­lap, öň aýak­la­ry­ny uza­dyp, do­ňan ýa­ly bo­lup maňa iç­gin se­red­ýär, guý­ru­gy­ny iki­ýa­na ys­gyn­syz bu­laý­la­ýar.
— Şa­za­dam! — di­ýip, iti­mi sö­ýün­ji­re­ýä­rin.
— Şa­za­dam! Şa­za­da!
Ýü­re­gim gi­ňän ýa­ly bol­dy. Men iti­miň mä­hirli, ýa­şa­ryp du­ran göz­le­ri­ne se­re­dip ag­la­ýa­ryn. Şol bir wag­tyň özün­de-de Şa­za­da­ny kö­wüş­li göz öňü­ne ge­tir­ýä­rin. Gör, nä­hi­li tä­sin hem gülkünç! Şeý­le pi­kir ed­ýär­käm, dä­li ýa­ly gül­kim tut­ýar. Gök otuň üs­tün­de to­ga­la­nyp­lar gül­ýä­rin. Itim bol­sa bu bol­şu­ma haý­ran­lar ga­lyp, gap­daldan se­re­dip dur.
— Şa­za­da! Şa­za­da!
Men ýe­rim­den tu­rup, ýo­da­jyk bi­len der­ýa tarap yl­ga­ýa­ryn. Itim me­niň yzym­dan ýe­tip ozup geç­ýär. Şe­mal ze­rar­ly göz­ýaş­la­rym ýü­zü­miň äh­li ýe­rin­den sy­ryg­ýar. Men ol göz­ýaş­la­ra begen­ýä­rin, ola­ryň do­da­gy­ma deg­ýän ajym­tyk ta­ga­my­na be­gen­ýä­rin. Se­si­miň ýet­di­gin­den gygyr­ýa­ryn:
— Şa­za­da! Şa­za­da!
Ag­şa­myň şa­pa­gyn­da eje­miň syr­ly ýyl­gy­ryşy­ny gö­rüp, ýü­re­gim ýe­ne-de şat­lyk­dan dol­ýar. Äh­li ge­çen gör­gü­le­ri­mi unu­dyp, ýe­ne-de be­genip baş­la­ýa­ryn. Şa­za­da­ny kö­wüş­li göz öňü­ne ge­ti­rip da­gy, me­niň şat­ly­gym gur­sa­gy­ma sygma­ýar… gü­lüp-gü­lüp içim gy­ryl­ýar…
Itim bol­sa de­pä­niň ýa­nyn­da ma­ňa sa­byr­syz ga­raş­ýan­dyr. Men şat­lyk­dan ýa­ňa näd­ýä­ni­mem bil­män, şol ta­ra­pa atyl­ýa­ryn. Özü­miň ýa­la­ňaç, güýç­li hem sag­dyn aýak­la­ry­ma bi­möç­ber şatlan­ýa­nym­dan ýa­ňa… Men aýak­ýa­la­ňaç, ýogsam me­nem kö­wüş­li Şa­za­da meň­zeş bo­lar­dym ahy­ryn di­ýip be­gen­ýän­li­gim­den ýa­ňa ýe­re-gö­ge sy­ga­mok…

Alehandro KASTRO

Terjime eden Şa­dur­dy ÇA­RY­ÝEW. Hekaýalar