Öweý

Öweý Italmaz NURYÝEW

▶ ÖWEÝ

Heniz saýgarmanka agy-garany,
Dogrusy, ýap-ýañja aýak bitende,
Ant içdi, gujagna gysdy çagany,
«Ynjytman, jan bolsa eger bu tende».

Gündizler elinden düşürmän gezdi.
Gijeler irkilmän çykdy, görsene.
Mähri gitdi, keramat, bu keramat,
Duýdansyz süýt indi enäñ göwsüne.

Hiç bir kynçylygy görmedik çaga
Günün sanap ösdi gaýgysyz-gamsyz.
Ondan bäri geçdi-gitdi kän ýyllar,
Şol çaga-da jahyl çykdy bir kemsiz.

Arman, töwerekden dil berdi biri:
«Wah, ol enelikdir, dälsiñem bilýän…»
…Şindi birem ýaşamadyk çagasyn
Emdirip, otyrka ene düýn öýlän,

Jahyl ogly diýdi: «Öweý bolýañ-da!..»
Ýogsam, ol dilinem dişledi şol dem.
Ene bir gyzardy, birem agardy,
Göwsündäki süýdi kesildi birden.

Syr bermedi, geçdi ogluñ günäsin,
«Ýüzüñ sallap ýörme!..» diýse-de ene,
Ogrynça bäbegin ogşap aglady,
Bilýär, gaýdyp süýt inmez oñ göwsüne. Goşgular