Surnugan möjek hekaýaty
Surnugan möjek hekaýaty
Bilip bolmaýar-da alna geljegi,
Bir gün açlyk surnukdyrdy Möjegi.
Ol siňkildäp sökdi tutuş jeňňeli,
Garaz şeýdip, bu günü-de jemledi.
Jelegaýda ýok hasap edip taýyn,
Özüni akylly-paýhasly saýan.
Hasaplardy özün jeňňeliň şiri,
Öňünden çykany goýmazdy diri.
“Her bir işde paýhasly men” diýerdi,
Awuny-da saýlap-seçip iýerdi.
“Güýçde hem kuwwatda, akyl-paýhasda,
Men ähli haýwandan arşda-alysda!”
Diýýän, bu Möjege ne döw çalypdyr?!.
Ahyry bir Kirpä gabat gelipdir.
Öň ençeme ýola awunan Möjek,
Ýene-de bir ýola synanyp görjek.
“Bu ýerde akylyň kömegi deger,
Muny hile bilen iýerin meger.”
Diýip, öz ýanyndan pikir ýüwürden.
(Ynsa-jynsa süýji zat ýok ömürden.)
Garaz, Möjek mähriban bolan Kirpä.
“Maňa senden gowy dost boljak kimkä…
Bu gün seni gözledim uzak günläp!”
Diýip, al salmakçy bolupdyr gürläp.
Ýene diýen: “Seniň bilen dost boljak,
Saňa gelýän howpuň öňünde durjak!
Biz bile çekeris durmuş keşigni,
Aýyr-da zyň bu tikenli eşigňi!”
Bu sözlere Kirpi çala ýylgyran.
(Tejribesi bardy onda ýyllaryň.)
Kirpi diýen: “Mende gorky-hatar bar,
Möjek dogan, teklibiňe minnetdar!
Hergiz bilip bolmaz pelek işini,
Tikenim aýraýyn, sogurt dişiňi!
Bu şertime razy bolmarsyň senem,
Dost, tikenlem aýyrmaýyn-la menem!”
Diýip, öz hinine siňipdir Kirpi.
Surnugan Möjegiň çaşypdyr eňki.
Özüňe artykmaç baha bermeklik –
Ol bir jebir-jepa, sütem görmeklik.
Kämil eken durmuşyň öz tälimi,
Akyl bilen tap her işiň tärini. Goşgular
