«Goşgy» keseli
"Goşgy" keseli
Bilen günüm —
Ýokdugyny enemiñ,
Maña bir «kesel» degdi.
Şol «keseliñ» azaryna çydaman,
Samrapdyryn,
Çyrşapdyryn,
Iller oña «Goşgy!» diýdi…
Düşen günüm —
Bir gözeliñ yşgyna,
Huşumy ýitirip, çaşypdyr başym, —
Ýagdaýym agyrmyşyn.
Samranmyşym,
Aýdanmyşym bir zatlar, —
Şolar — deñ-duşlaryñ diýmegne görä,
Şygyrmyşyn…
Muña hiç kim gelmän ekeni baky:
Mähriban atamy ýerlesem bir gün,
Bir günem…
Üç aýlyk söwer oglumy
(Öwez ogul diläp)
Ýerledi il-gün…
Şondan soñ köpeldi ýalñyz oturmam…
Ýykylan dek bolup bir bet eşekden.
Señselände —
Dolan ekeni içim,
Birhili gaýgyly-gussaly gepden.
Ýazyp goýdum gözýaşyma batyryp,
Men olary bir çydamly kagyza.
Ony bir gün çap etdiler gazetde,
Ýokarsynda bir ýalñyz söz «Poeziýa».
Atam barka,
Diñläp çyrşanlarymy,
Diýrdi: «Şükür, ölenmiz ýok, ajyndan!
Senem höwrügäýsäñ nädýär ýer bilen,
Çörek iýenmiz ýok galam ujundan…»
Ynansam-da sözlerine atamyñ
Goşgyny ýanymdan kowup bilmeýän.
Onsoñ… aşa begensem ýa gynansam, —
Goşgy bilen «keselleýän»,
Ýöne şükür, ölmeýän…
Gurbanýaz DAŞGYNOW. Goşgular
