Ýol
Ýol
Äkitdiler bagtly ömür sürmäge,
Diýdiler: — Il-ýurt
Siz deñli-deñli.
Haýdadyk biz ynsan günün görmäge,
Ýol welin, çakyñdan gowgaly-jeñli.
Gan-derimi dökdüm ynanyp-uýup,
Ne özüm baý boldum,
Ne menden alan.
Şonda-da jenneti gulagma guýup,
Men diýen serdarlar sözledi ýalan.
Asla menzil aşyrmaýan bu ýoly,
Nätjegimi bilmän ulaşýan derde.
Men ilişip galýam bir übtük ýaly,
Duran gedaýlara
Geçelgelerde.
* * *
Söz aýtmankañ turýan añyp-gyssanyp,
Ogluñ bolsa —
Bagt guşy depäñde.
Gyz gerekdir
teşnelikden suslanyp,
Mähre suwsan dodaklaryñ kepände.
Aýal gerek
öz derdinden sowrulyp,
Señ azaryñ emläp,
Akyl-huşuñdan —
Iki goly telim ele öwrülip,
Habar alyp bilýän dumly-duşundan.
* * *
Adam ogly senem öwren agaçdan,
Ýere sanjyp suw berdigiñ köküne!
Geregini tapyp şertden-alaçdan,
Boýun-inin alar otyr erkine.
Agaçlaryñ ösmegi öz-özünden,
Daglarda köküne döredip esas.
Sypmaly däl
Paýhasyndan, gözünden,
Ýagşy günler üçin edýärkäñ yhlas.
Kakabaý YLÝASOW.
«Garagum» žurnaly, 1992 ý. Goşgular
